Αλέξανδρος ο Μέγας ο 13ος θεός.
Ένας ακόμη θεός του αρχαίου Ελληνικού κόσμου.
Ο μόνος που επέζησε. Πάνω και πέρα από τη ρευστή σύμβαση του χρόνου. Αλέξανδρος ο Μέγας. Ο 13ος Θεός. Νέος πάντα, ωραίος και δυνατός, ξεπέρασε τα ασφυκτικά δεσμά της Ιστορίας και γλίστρησε θριαμβευτικά στο χώρο του αξεπέραστου Μύθου.
Τον συνάντησα πολλές φορές στο επίπονο και πολύχρονο οδοιπορικό μου στα ίχνη του. Ζούσε (και ζει) στην Τέχνη, την Παράδοση και τους μύθους των χωρών που κατέκτησε σαν ακαταμάχητος, στρατηλάτης και σαν εκπολιτιστής. Αυτή η αιωνιότητα που τον σφράγισε από τη στιγμή που βρέθηκε στην έρημο της Σιβά κι ανακηρύχθηκε θεός στο άβατο ιερό του θεού Άμμωνα, του χαρίζει τα εκθαμβωτικά νιάτα του. Κυρίαρχος απάσης της γης, κατά τον Αρριανό. Κυρίαρχος αντίστοιχα και της μόνης ανελέητης δύναμης που δάμασε τους πιο ισχυρούς του κόσμου: Του Χρόνου! Ο Αλέξανδρος Φιλίππου νίκησε το Χρόνο. Και το Θάνατο. Οριστικά.