Η "Νύφη από πολυεστέρα" είναι η γυναίκα του μέλλοντος. Μια γυναίκα κυνική που έχει απαλλαγεί από συναισθηματισμούς, ανασφάλειες και περίπλοκες σκέψεις -άχρηστες ιδιότητες για τη μεταδικτυακή εποχή, εποχή των Βελτιωμένων και της "ανθρώπινης ανακύκλωσης". Όλοι είναι αντίγραφα παλαιότερων υπάρξεων που τώρα "επανέρχονται" και ζουν με στόχο την απόλαυση. Την ευθύνη τους την έχουν αναλάβει, από τις γιγάντιες οθόνες του σπιτιού τους, οι οπτικοί τους σύμβουλοι που τους εξασφαλίζουν μια ευχάριστη καθημερινότητα.
Μια φωνή μοναχική, η φωνή μιας νεκρής που πλανιέται στο χρόνο, συναντά το αντίγραφό της, την τέλεια εκδοχή του εαυτού της και ανατρέπει την "εικονική" της ευδαιμονία.
Μια σύγχρονη αλληγορία, μια σάτιρα ακραίων καταστάσεων και επεισοδιακών ανατροπών όπου παρωδούνται η γκροτέσκα αισθητική της μετα-τεχνολογικής εποχής, η εμμονή με την ομορφιά και τη νεότητα καθώς και η ομαδική υστερία της "τελειότητας". Σ’ αυτό το ασφυκτικό τοπίο μονάχα οι ανατρεπτικές δυνάμεις του έρωτα και της τέχνης κατορθώνουν να αγγίξουν κάποιους από τους Βελτιωμένους, που αρχίζουν να ονειρεύονται και να επιθυμούν, δηλαδή αρχίζουν να γίνονται ξανά "ανθρώπινοι".