Θέλετε να ψάξουμε στο παλιό τετράδιο της γιαγιάς; Να βρούμε συνταγές απλές, βασικές, στις οποίες στηρίχτηκε η σημερινή κουζίνα; Ελάτε, παραμερίστε τα σκόρπια φύλλα ημερολογίου, τις χειρόγραφες σημειώσεις για το γλυκό της γιαγιάς, το εξώφυλλο από το παλιό αλφαβητάρι και ψάξτε, ψάξτε, ψάξτε! Το λεύκωμα είναι εύχρηστο, πολύ όμορφα στημένο, η συγγραφέας μας καλωσορίζει στην κουζίνα της μαμάς της, διανθίζει το κείμενο με φωτογραφίες από διάφορα χαρτάκια, σημειώσεις, αγαπημένα στιχάκια, εξώφυλλα παλιών περιοδικών και παλιές φωτογραφίες, συνταγές, συνταγές, συνταγές...Το βιβλίο έχει πολλές συνταγές και πολλές αναμνήσεις. Διαβάζεται και χαλαρά, με ένα αργό ξεφύλλισμα, που επιτρέπει τη νωχελική και νοσταλγική εισροή αναμνήσεων (για όσες τα έζησαν) και αποριών ή ζήλειας (για όσες δεν τα έζησαν), αλλά και με αγωνία πάνω από ένα αναμμένο μάτι και μια κατσαρόλα που αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει τα κρυφά της κουμπιά (μα πώς το έφτιαχνες, θεία Ελισσώ κι εμένα δε μου πετυχαίνει ούτε για πανωστόκι;). Τα ελληνικά αναμιγνύονται με τα τουρκικά, μικρά μυστικά διάσπαρτα σε όλες τις συνταγές, κάπου είδα και το αγαπημένο μου ιρμίκ χαλβά (αχ Σμύρνη....) (αλλά πρέπει να το μεταφράσω από τα τούρκικα γιατί είναι απόκομμα και δεν περιλαμβάνεται στα μυστικά της συγγραφέως). Κάπου εδώ κρύβεται και η παλιά μου φιλενάδα, η Λωξάντρα, που κλείνει με επιδοκιμασία το αριστερό της μάτι σε όσα γράφει η μαμά και οι γειτόνισσες της συγγραφέως. Πάντως αναρωτιέμαι ακόμη γιατί έκλαψα όταν διάβασα τη φράση: \"Διες τα μπρε τα γιαβράκια μου πώς μεγάλωσαν! Κοτζαμάν κοπέλες γένηκαν, μαμαζελίτσες πια!\" (σελ. 29). Συγκινητικό, αυθόρμητο, πλουσιοπάροχο και γευστικότατο σαν πολίτικο τραπέζι τις Κυριακές, το βιβλίο αυτό θα σας αρέσει πολύ και θα σας βοηθήσει στον αχανή και κιμπάρικο κώδικα μαγειρικής (η μαμά μου κλαίει από τα κρεμμύδια ή από τις αναμνήσεις που σκόρπισαν στις σελίδες του βιβλίου αυτού;).