Στις παραμονές της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τη γέννηση του Φράνκο, ένας συγγραφέας εκλαϊκευτικών βιβλίων και βιογραφιών διασήμων ιστορικών προσώπων παίρνει την εντολή από τον εκδότη του να γράψει μια βιογραφία του δικτάτορα όπου ο ίδιος θα αφηγείται τη ζωή του. Ο Μαρθιάλ Πόμπο, αντιφρανκικός μια ολόκληρη ζωή, ξεκινά το γράψιμο αλλά όταν δεν μπορεί πια να αφήσει ασχολίαστα όσα λέει ο στρατηγός απαντάει στον αυτοβιογραφούμενο. Στην ουσία απαντάει με σχιζοφρενικό τρόπο στον ίδιο του τον εαυτό και προσπαθεί να παρουσιάσει, σε αντίστιξη προς την αφήγηση του στρατηγού, μερικές πτυχές της προσωπικής του ζωής στη διάρκεια της φρανκικής εποχής. Ο δικτάτορας μιλάει μέσα από την Ιστορία και ο συγγραφέας τρέμει στην ιδέα ότι η Ιστορία θα γίνει μια μέρα τόσο αντικειμενική, σε σχέση με τη βιαιότητα μιας ολόκληρης εποχής, ξεχνώντας τα θύματά της, ώστε τελικά να περιοριστεί σε δεκαπέντε γραμμές κάποιας σελίδας μιας εγκυκλοπαίδειας του μέλλοντος. Ο Μαρθιάλ Πόμπο τελικά παρουσίασε μια αυτοβιογραφία του Φράνκο, που θα μπορούσε να αποτελεί μια πιθανή εκδοχή της ζωής και της δράσης του Καουντίγιο. Είναι ένα ανοιχτό μυθιστόρημα, όπου κατά διαστήματα εναλλάσσονται ο συγγραφέας και ο πρωταγωνιστής του. Μια συνεχής εναλλαγή ανάμεσα σε υπακρτά ιστορικά γεγονότα και σε φανταστικά που πλάθει ο συγγραφέας, σε σχέση με τη δική του ζωή.