Ένα παραμύθι για μεγάλους, σαν αυτό του Αλχημιστή.
Τι είναι τα παραμύθια; Ιστορίες που μας αρέσει ν’ ακούμε τότε που πρέπει να μεγαλώσουμε και να τις διηγούμαστε όταν έχουμε πια μεγαλώσει. Φτιάχνονται από όνειρα, εμπειρίες και αναμνήσεις, που είναι το υφάδι της ίδιας της ζωής μας· και τα χρειαζόμαστε σ’ όλη τη δύσκολη και συνάμα σαγηνευτική πορεία της.
Η ιστορία δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί ο παππούς, ο Μιγκέλ Τόρρες ντα Σίλβα, μεγάλος οινοποιός και μεγάλος παραμυθάς, πνίγηκε πάνω στη διήγηση με μια μεγάλη γουλιά από το κρασί του. Η ιστορία αυτή είναι η χίμαιρα που ο Μανουέλ, ο εγγονός, κυνηγάει στην πιο έντονη φάση της ζωής του, όταν φεύγει από το Πόρτο για να σπουδάσει μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα. Έτσι το ήθελε ο παππούς, ο μεγάλος παραμυθάς, γιατί τα μαθηματικά είναι η άλλη όψη του καθρέφτη, εκεί που ο μύθος συναντάει τη ζωή. Πίστευε ότι η μαγεία των αριθμών και η σαγήνη της διήγησης είναι το κλειδί για να μπορέσει ν’ ανακαλύψει κανείς τον εαυτό του.
Αλλά οι ιστορίες που «κληρονόμησε» από τον παππού του δεν φεύγουν από το μυαλό του. Είναι γι’ αυτόν το ελιξίριο της ζωής, μια αστείρευτη πηγή συζήτησης με τους δασκάλους του για τον Θεό, τον κόσμο, την αγάπη... Και μέσα από καθρέφτες, ψέματα και λαβυρίνθους ο Μανουέλ θα βρει τον Χρυσό Κανόνα της δικής του πορείας.
«Ο Παντοδύναμος διασκεδάζει παίζοντας με τις συμπτώσεις... γι’ αυτό και ο άνθρωπος ψάχνει με τόση ένταση αυτό το κρυμμένο σύνολο κανόνων στα οράματα των προφητών και στους χρησμούς, στα άστρα, στο μυστήριο των αριθμών και των γραμμάτων και μέσα στις λέξεις. Αυτό βρίσκεται και μέσα στις ιστορίες του παππού σου. Όμως, μόνο όταν αρχίσεις να τις αφηγείσαι θα καταλάβεις κι εσύ και θα ανακαλύψεις τους κρυμμένους κανόνες τους» .
Γιατί «στα μαθηματικά, όπως και στη ζωή, το ένα συναντά το άλλο».