Η ανάλυση αποτιμά συνολικά τις διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και εξετάζει τις προδιαγραφές των διεθνών σπουδών πανεπιστημιακού επιπέδου. Ενδιαφέρει όλους, ιδιαιτέρως την πολιτική ηγεσία, τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματούχους του κράτους, τους φοιτητές, τους γονείς των φοιτητών που σπουδάζουν διεθνείς σχέσεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό και τους καθηγητές πανεπιστημίου άλλων τομέων του κοινωνικού επιστητού. Μεταξύ πολλών άλλων εξετάζονται ζητήματα όπως το περιεχόμενο των διδακτορικών διατριβών, οι παγίδες που κρύβει μια απόφαση για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα, η διδασκαλία διεθνών σχέσεων στις Ένοπλες Δυνάμεις, ο επαγγελματικός προσανατολισμός των υποψήφιων διεθνολόγων και η κοινωνική χρησιμότητα των διεθνών σπουδών. Η ανάλυση εξετάζει τις βαθύτερες διαμορφωτικές δυνάμεις του εθνικού-κρατικού γίγνεσθαι: από τη μια πλευρά βρίσκονται α) ο θεσμός ελευθερίας του έθνους-κράτους, β) οι διεθνείς θεσμοί και γ) το διεθνές δίκαιο ως αντιηγεμονικές κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού στις διεθνείς σχέσεις, ενώ από την άλλη βρίσκονται τα αίτια πολέμου και κυρίως η άνιση ανάπτυξη, ο ηγεμονισμός και τα κατά καιρούς διεθνιστικά και κοσμοπολίτικα παρακολουθήματά του. Αξιόπιστα και έγκυρα ο συγγραφέας προσφέρει διεισδυτικές εκτιμήσεις κοινωνικοπολιτικής οντολογίας των διεθνών σχέσεων και γνωστικά εφόδια που χρειάζεται κάθε πληροφορημένος πολίτης για τον ρόλο της ισχύος υπό συνθήκες διεθνούς αναρχίας, για το φαινόμενο του πολέμου, για τους διεθνούς θεσμούς, για το διεθνές δίκαιο, για τη συλλογική ασφάλεια, για τα αίτια πολέμου, για τις διεθνείς επεμβάσεις, για το θεμελιώδες κοσμοθεωρητικό υπόβαθρο των εθνών-κρατών, για τον χαρακτήρα των εθνικών-κρατικών ηθικοκανονιστικών δομών και για τον αποσταθεροποιητικό ρόλο των ηγεμονικών ανταγωνισμών. Εξετάζοντας την διαδρομή
των διεθνών σχέσεων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα ο συγγραφέας συμπεριέλαβε πολλές ενότητες σχετικά με τον πόλεμο κατά του Ιράκ το 2003, το σχέδιο Ανάν και τις ιδεολογικοπολιτικές του συμπαραδηλώσεις και την κρίση ταυτότητας στην Ευρώπη λόγω του πολέμου στο Ιράκ. Στα εξομοιωτικά διεθνιστικά, κοσμοπολίτικα και ηγεμονικά δόγματα αντιπαρατίθεται και αναδεικνύεται το έθνος-κράτος ως θεσμός ελευθερίας, ως καθεστώς ρύθμισης του διεθνούς συστήματος και ως θεμέλιου του πολιτικού πολιτισμού των διεθνών σχέσεων. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει ειδικό κεφάλαιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις όπου μεταξύ άλλων, εξετάζεται ο ρόλος τους στο σύγχρονο κόσμο, η στρατιωτική διπλωματία, το περιεχόμενο των διεθνών σπουδών στις παραγωγικές σχολές, και οι σχέσεις της πολιτικής ηγεσίας με τη στρατιωτική ηγεσία σ’ ένα δημοκρατικό κράτος. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ό,τι υπέρτατος σκοπός κάθε κράτους είναι η διασφάλιση της εσωτερικής και εξωτερικής κυριαρχίας, τουτέστιν της συλλογικής ελευθερίας των πολιτών του, οι Ένοπλες Δυνάμεις υπηρετούν το θεμελιώδη σκοπό της ελευθερίας και της ευημερίας μιας χώρας.