Τα πρόσωπα της Μαίρης Νταή σπανίως ερωτεύονται ή κάνουν έρωτα. Κατά κανόνα εγκαταλείπουν ή σκέφτονται να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους - ο βιοπορισμός (ως περιστολή της βούλησης για ζωή) γίνεται η έμμονη ιδέα τους. Συνομήλικοι της διηγηματογράφου, οι πρωταγωνιστές των ιστοριών της υποκρύπτουν μια θυμωμένη αθωότητα σε κάθε τους βήμα. Και επειδή μετακινούνται εξαντλητικά στην γκρίζα Αθήνα, ανακαλύπτουν πολύχρωμες λεπτομέρειες μιας παραμερισμένης πραγματικότητας.
Στη συλλογή Όλα ήταν μουρουνόλαδο ο χρόνος της εργασίας συγκρούεται μετωπικά με το χρόνο του εαυτού. Από τη σκοπιά αυτή, έχουμε ένα λοξό πολιτικό βλέμμα πάνω στην καθημερινότητα της διπλανής πόρτας. Με γραφή ελλειπτική και γλώσσα ειρωνική, η Νταή μας συστήνει έναν κόσμο ραγισμένο, έναν κόσμο αποθαρρημένο.