Στον "Ήλιο των μελλοθανάτων", κύκνειο άσμα του Ζαν-Κλωντ Ιζζό, ο συγγραφέας περιβάλλει με τρυφερότητα και κατανόηση τους ήρωές του (άστεγους, αλκοολικούς, πόρνες), τους σύγχρονους "Άθλιους" που μη έχοντας στον ήλιο μοίρα, προτιμούν να πεθάνουν στη Μασσαλία, αυτή την πόλη φάρο και σύμβολο, στην αγκαλιά της οποίας βρήκαν άσυλο άνθρωποι από κάθε φυλή και κάθε τάξη.

Ο έντονος μελοδραματισμός που χαρακτηρίζει το βιβλίο (οφείλεται, άραγε, στο ότι ο συγγραφέας γνωρίζει τον επικείμενο θάνατό του;) εξισορροπείται από την πολιτική οπτική την οποία επιλέγει ο Ιζζό για να περιγράψει με διαύγεια τους οικονομικούς και κοινωνικούς όρους που γεννούν τη φτώχια και την εξαθλίωση στον σύγχρονο κόσμο.