Μια ιστορία που από άποψη δομής και περιεχομένου χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο και πιο “δυνατό” και ενδιαφέρον μέρος περιγράφεται η δύσκολη και σκληρή ζωή της Ελένης, ενός κοριτσιού που έκανε το λάθος να γεννηθεί το τρίτο κατά σειρά κορίτσι, σε μια εποχή που τα μόνα παιδιά που είχαν αξία στην κοινωνία ήταν τα αγόρια. Ένα κορίτσι που “περίσσευε” σε μια οικογένεια που τον πρώτο και κύριο λόγο είχε μια μητέρα αυταρχική και δυνάστης, η οποία κακοποιούσε λεκτικά και σωματικά τις κόρες της, από τον καημό της που δεν “χάρισε” στον κύρη της τον πολυπόθητο υιό. Μια μάνα που ανάγκαζε από καπρίτσιο τις κόρες της να υπακούν στις εντολές της, ώστε να δείξει ότι μπορεί να επιβληθεί έστω και στα μοναδικά πλάσματα που είχε την ευχέρεια, μια που και η ίδια βρισκόταν υπό τις διαταγές ενός αυταρχικού άνδρα. Ένας άνδρας και συνάμα πατέρας αδιάφορος, μονίμως απών και απόλυτα εγκλωβισμένος στα “πρέπει” της κοινωνίας, που το μόνο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν να μην “χαλάσει” το όνομα της οικογένειάς του.

Αρκετά ενδιαφέρον μέρος με δυνατές περιγραφές, φροντισμένο λεξιλόγιο και σκληρές εικόνες που κόβουν την ανάσα και κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Όσο όμως “δυνατό” είναι αυτό το πρώτο μέρος, το δεύτερο έρχεται να κάνει την ανατροπή. Η πλοκή στρέφεται στην ζωή της ενήλικης πλέον Ελένης, η οποία την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου βρίσκεται παντρεμένη με έναν άνδρα, που όπως έδειξαν τα πράγματα δεν ερωτεύτηκε ποτέ, εξ ου και τον παράτησε, στρέφοντας την προσοχή της σε άλλους άνδρες αναζητώντας αυτό που της έλειπε μια ζωή, την αγάπη και την αποδοχή.

Το δεύτερο αυτό μέρος εξελίχθηκε σε μια απογοήτευση. Όσο ενδιαφέρουσα υπήρξε η ζωή της μικρής Ελένης, τόσο ανούσια αποδείχθηκε η εξέλιξη της. Χλιαρές περιγραφές, φτωχές εικόνες,- όμως με το εξίσου φροντισμένο λεξιλόγιο του πρώτου μέρους,- και μια ιστορία χωρίς ενδιαφέρον και ορισμένες φορές αρκετά δυσνόητη.

Πολύ απογοητευτικό να καταλήξει έτσι ένα βιβλίο που είχε τις προοπτικές να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος.