Η διαταγή πληρωμής αποτελεί σήμερα το κυριότερο μέσο αναγκαστικής είσπραξης χρηματικών απαιτήσεων σε σημαντικότατους οικονομικούς κλάδους, ιδίως στην πιστωτική οικονομία. Η ανακοπή, το ένδικο βοήθημα που προβλέπεται στον ΚΠολΔ κατά της διαταγής πληρωμής, ρυθμίζεται ρητά σε ελάχιστες διατάξεις με αποτέλεσμα να γεννώνται στην πράξη ποικίλα και δυσεπίλυτα προβλήματα.
Το έργο αυτό επιχειρεί να συμβάλλει στην επίλυση -με συστηματική και δογματική συνοχή- σειράς τέτοιων πρακτικών προβλημάτων.
Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται η σύνδεση της ρύθμισης της ανακοπής με την «φύση» της διαταγής πληρωμής αλλά και η σχέση της με τα ένδικα μέσα. Επίσης εξετάζονται ιδιαίτερα το αντικείμενο της επί της ανακοπής δίκης και οι πρακτικές συνέπειες της οριοθέτησής του, ιδίως αναφορικά με τους λόγους ανακοπής, την απόρριψη της ανακοπής, τη διαδοχική άσκηση περισσότερων ανακοπών ή αγωγών, την συρροή της ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής με την ανακοπή κατά της εκτέλεσης κ.λπ.