Πέρασαν την πύλη του κάστρου και επανήλθαν στην πεζή πραγματικότητα του τώρα, κατηφόρισαν τον δρόμο με μικρή προσεχτική ταχύτητα, έτσι για να κρατήσουν κάτι από τις αναμνήσεις αυτής της μέρας και να μη χαθούν όλα στην πολύστροφη ανακύκλωση του 4 επί 4. Σαν έφτασαν στον Κυριάκο, έτρεξαν τα σκαλιά πετώντας, ήταν νέοι και βιάζονταν να κάνουν έρωτα. Πέσανε σαν ένα σώμα, ενωμένο, αδιαίρετο, στο ταλαίπωρο στρώμα του ξενοδοχείου και το καταξέσχισαν πάνω κάτω, ανακαλύπτοντας όλες τις ανατομικές του ιδιότητες, στο τέλος αποκαμωμένοι, έπεσαν και οι δύο στις γωνιές τους, αυτός άναψε τσιγάρο, το πιο συνηθισμένο πράγμα που μπορούσε να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή, αυτή άρπαξε το βιβλίο στα δυο της χέρια, το βιβλίο για την ιστορία και τους θρύλους του τόπου. [...]