Στην ιστορία της λογοτεχνίας ο όρος "δεύτερη σοφιστική" περιγράφει την ελληνική λογοτεχνική δημιουργία που παράγεται κατά το διάστημα από τον 1ο έως τον 3ο αιώνα μ.Χ. με περίοδο μεγαλύτερης ακμής κυρίως τον 2ο. Καλύπτει το σημαντικότερο τμήμα των αυτοκρατορικών χρόνων, δηλαδή της περιόδου κατά την οποία η Ρώμη, ως κυρίαρχη δύναμη του τότε κόσμου, ασκεί την εξουσία της με βάση το αυτοκρατορικό σύστημα διακυβέρνησης. Στους μελετητές της η αυτοκρατορική εποχή αποκαλύπτεται με πολλές μεταμφιέσεις. Ανασηκώνοντας κανείς το ένδυμα της ρωμαϊκής διοίκησης βρίσκει από κάτω την εικόνα της ελληνικής παιδείας· ανασύροντας το πέπλο της ελληνικής παιδείας βρίσκει από κάτω την εικόνα της Ρώμης· και αν εμβαθύνει στα ίδια τα έργα της ελληνόφωνης παραγωγής, βλέπει ότι και τα έργα θα ήθελαν ίσως να έχουν ένα άλλο πρόσωπο και μια άλλη ηλικία: του 5ου αι. π.Χ. Οι ίδιοι οι συγγραφείς της "δεύτερης σοφιστικής" είναι οι καταλληλότεροι για να φωτίσουν το αληθινό πρόσωπο της εποχής τους. Την εξοικείωση με τους σημαντικότερους εκπροσώπους τους επιχειρεί να διευκολύνει το βιβλίο αυτό.