Ο Προυστ μακρηγορεί. Το βιβλίο αυτό, έχοντας σαν συμπέρασμα αυτή την διαπίστωση, η οποία αποθαρρύνει πολλούς εν δυνάμει αναγνώστες, προτίθεται να συντομεύσει την Αναζήτηση εξαλείφοντας τις παρεκβάσεις, δηλαδή τις εκτός θέματος επεκτάσεις.
Μια τέτοια απόφαση μας αναγκάζει να σκεφθούμε εκ των προτέρων το σχήμα λόγου της παρέκβασης, σχήμα αδίκως παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο από την ρητορική. Έτσι τίθεται μία ολόκληρη σειρά ερωτημάτων που αναφέρονται στην ίδια την ουσία της λογοτεχνίας. Πότε, παραδείγματος χάριν, μπορούμε να πούμε ότι ένα κείμενο είναι πολύ εκτενές; Υπάρχουν περιττά χωρία; Πως περνάμε από την μία ιδέα στην άλλη; Και ειδικά όταν αναφερόμαστε στο σημείο συνάντησης της λογοτεχνίας με την ψυχανάλυση -σημείο που δίνει στην έννοια του θέματος μία διαφορετική εκδοχή-, τι σημαίνει το να είναι κανείς εκτός θέματος;