Προσοχή, μπορεί να περιέχει SPOILERS

Απαισιόδοξο αλλά τόσο όμορφο! Δημοσιογράφος ετών 60, κλειστή και μελαγχολική, αποφασίζει φέτος το καλοκαίρι να μην πάει διακοές. Αντιθέτως διαβάζει κάποια διηγήματα που έγραψε όταν ερχόταν σε επαφή με τις γυναίκες που την εμπνεύσανε. Διηγήματα σε πρώτο πρόσωπο, γυναίκες που έζησαν τη Μικρασία, γυναίκες που το έσκασαν από έναν πατέρα που τις βίαζε, γυναίκες που επέζησαν του Ολοκαυτώματος, γυναίκες που έχουν κάτι να πουν στη δημοσιογράφο και στους αναγνώστες. Το αγαπημένο μου είναι Το γράμμα, όπου ένας άντρας αυτοκτονεί και η γυναίκα του βρίσκει ένα ερωτικό γράμμα που απευθύνεται σε μια Ζωή. Η σύζυγος κατά λάθος νομίζει ότι πρόκειται γαι την αδερφή τη αλλά η ίδια η αδερφή της θα της αποκαλύψει την πραγματική μοιχεία. Φυσικά το τελευταίο διήγημα, με την κοπέλα που μένει στο ράφι και από πείσμα αποφασίζει μια μέρα να βγάλει όλα τα προικιά από τα μπαούλα, να στρώσει το τραπέζι και τις πολυθρόνες, να κάνει ένα χαλαρωτικό μπάνιο και να αυτοκτονήσει. Όπως ακριβώς και η δημοσιογράφος, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στενοχωρέθηκα πραγματικά για τις ηθικές επιταγές που φορτώνουμε τους ανθρώπους κι ειδικά όταν κάποιοι δεν τις αντέχουν και διαλέγουν τον δικό τους, μοναδικό τρόπο να ξεφύγουν από τα πρέπει και τα θέλω των άλλων. Μην παρασυρθείτε από το κλίμα του βιβλίου και μην το διαβάσετε αν είστε τόσο ευαίσθητοι και ρομαντικοί.