Οι κύριοι της αλήθειας, όπως προβάλλουν μέσα από τις σελίδες του Marcel Detienne, είναι τρία πρόσωπα σύνθετα και πολυδιάστατα, που διαθέτουν, στο πλαίσιο του κοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος της αρχαϊκής Ελλάδας, ένα προνόμιο αδιάσπαστα δεμένο με το θεσμικό τους ρόλο. Τα τρία αυτά πρόσωπα είναι ο ποιητής, ο μάντης και ο δίκαιος βασιλιάς: το προνόμιο που μοιράζονται από κοινού είναι η κατοχή, η διακίνηση και η διαχείριση της "Αλήθειας". Ταυτόχρονα "κύριοι", "τεχνίτες" και "δάσκαλοι" της "Αλήθειας", όπως δηλώνει η λέξη "maitre", διαχειρίζονται μιαν "Αλήθεια" που υπερβαίνει τα αυστηρά όρια της δικής μας έννοιας της αλήθειας, κατέχουν και εκφωνούν μιαν "Αλήθεια" αδιαχώριστη από τις τελετουργίες, την προσευχή, το δίκαιο και την κοσμική τάξη. [...]