Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη συστηματική μελέτη του ρόλου της γραπτής και της προφορικής επικοινωνίας στην αρχαία Ελλάδα. Την προσέγγιση του θέματος περιόριζαν ώς τώρα τόσο η δυσκολία μας να αποσυνδέσουμε τη χρήση της γραφής στα πρώτα της στάδια από τη χρήση της γραφής στις σημερινές κοινωνίες, όσο και η τάση μας να θεωρούμε την εκτεταμένη χρήση του προφορικού λόγου ως αποκλειστικά πρωτόγονο χαρακτηριστικό. Όμως η περίπτωση της αρχαίας Ελλάδας θέτει υπό αμφισβήτηση πολλές από τις υποθέσεις μας και για τις δύο αυτές χρήσεις, και τραβά ολοένα και περισσότερο την προσοχή των μελετητών. Η Thomas, λαμβάνοντας υπόψη τα πορίσματα πρόσφατων μελετών, και προτείνοντας νέους ερευνητικούς ορίζοντες, ενδιαφέρεται να δείξει τη σπουδαιότητα της γραπτής και της προφορικής επικοινωνίας μέσα στο κοινωνικό-ιστορικό πλαίσιό τους και να τονίσει τα ειδικά ελληνικά χαρακτηριστικά της χρήσης τους, υποστηρίζοντας ότι οι λειτουργίες του γραπτού και του προφορικού λόγου είναι συχνά ρευστές και πολιτιστικά καθορισμένες.