Στο συλλογικό αυτό έργο, ξένοι και Έλληνες ειδικοί επιστήμονες περιγράφουν την πρόοδο του κλάδου της Αναπτυξιακής Ψυχολογίας των Πρώτων Χρόνων και αναλύουν τις συνέπειες της προόδου σε ψυχολογικό, κοινωνικό, κλινικό και εκπαιδευτικό επίπεδο. Κρίσιμα ερωτήματα στα οποία δίνονται απαντήσεις είναι: Είναι πρόσωπα και έχουν νου τα νεογνά και τα βρέφη του ανθρώπου; Σε τι συνίσταται η διυποκειμενικότητα που χαρακτηρίζει τη σχέση μητέρας-βρέφους; Ακούνε τα έμβρυα του ανθρώπου μέσα στη μήτρα; Τι σημαίνει "αρχικό" και "πρωταρχικό" στην ψυχολογία και στην ψυχανάλυση; Τι υποστήριξαν οι Freud και Lacan σχετικά με την πρώτη διυποκειμενική σχέση; Ποιά η σημασία των σύγχρονων ευρημάτων για τις παραδοσιακές ψυχολογικές θεωρίες της ανθρώπινης ανάπτυξης; Μιμούνται τα νεογνά του ανθρώπου; Ποιος μιμείται περισσότερο ποιόν στην αλληλεπίδραση μητέρας-βρέφους; Αναπτύσσουν τα νήπια και τα μικρά παιδιά θεωρίες για τα αστρονομικά φαινόμενα; Είναι η δημιουργική φαντασία χαρακτηριστική των πρώτων χρόνων, και τι απαιτεί η ανάπτυξή της; Δικαιολογείται η είσοδος των παιδιών στο Δημοτικό σχολείο στα 5,5 χρόνια; Πώς κατακτά το ελληνόπουλο ηλικίας 2,6-3,0 χρόνων τη γενική κατηγορία του ρήματος και του γενικού σχήματος των μορφολογικών συστημάτων; Υπάρχει αντιστοιχία διαταραχών στην ανάγνωση και τη γραφή, και ποια η κλινική σημασία της; Από τι έπασχε ο Μιχάλης Κ. και με ποια ψυχοθεραπευτική μέθοδο άρχισε η αποθεραπεία του; Πώς ορίζεται ο πρώιμος νηπιακός αυτισμός; Είναι μια διαταραχή της κοινωνικής αμοιβαιότητας; Διαφέρει και με ποιο τρόπο η πορεία της γνωστικής ανάπτυξης στα βρέφη και τα νήπια με το σύνδρομο Down από εκείνη των φυσιολογικών παιδιών;