"Και συνέβαινε καμιά φορά αυτό που συμβαίνει τώρα: Ο Ζωρζ Ζερφώ τρέχει με τ\' αμάξι του στον εξωτερικό περιφερειακό. Μπήκε στην Πορτ ντ\' Ιβρύ. Είναι δύο και μισή το πρωί, ίσως τρεις και τέταρτο. Αρκετοί οδηγοί είναι μεθυσμένοι. Ο Ζωρζ Ζερφώ είναι. Έχει πιει πέντε μπέρμπον 4 Roses. Επίσης, πριν από τρεις ώρες περίπου, ήπιε δύο χάπια ισχυρού βαρβιτουρικού. Το ότι τα ανακάτεψε δεν τον νύσταξε, αντίθετα του προκάλεσε μια τεταμένη ευφορία που κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να μετατραπεί σε οργή ή σε ένα είδος μελαγχολίας, κατά κάποιον τρόπο τσεχοφικής και κυρίως πικρής, που είναι ένα συναίσθημα ούτε πολύ ανδρείο ούτε ενδιαφέρον. Ο Ζωρζ Ζερφώ τρέχει με 145 χιλιόμετρα την ώρα. Μέσα από δύο ηχεία -ένα κάτω από το ταμπλώ, ένα στο πίσω μέρος- ακούγεται σε χαμηλή ένταση η μουσική που παίζει στο κασετόφωνο, τζαζ στο στυλ West Coast: Τζέρρυ Μάλλιγκαν, Μπαντ Σανκ, Τσίκο Χάμιλτον.
Την αιτία για την οποία ο Ζωρζ ξεχύνεται έτσι στον περιφερειακό, με αμβλυμένα αντανακλαστικά και ακούγοντας αυτή τη μουσική, θα πρέπει να την αναζητήσουμε κατά κύριο λόγο στη θέση του Ζωρζ στο πλέγμα των παραγωγικών σχέσεων. Το γεγονός ότι ο Ζωρζ σκότωσε τουλάχιστον δύο ανθρώπους στη διάρκεια του έτους δεν έχει να κάνει. Αυτό που συμβαίνει τώρα συνέβαινε καμιά φορά και στο παρελθόν".
Ο Ζαν-Πιέρ Μανσέτ (1942-1995) έγραψε το "Μελαγχολικό κομμάτι της δυτικής ακτής", ένα από τα καλύτερα βιβλία του, το 1976. Μετά την "Πρηνή θέση του σκοπευτή" (1981 - Εκδόσεις Άγρα, 1998) σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, που είχε αρχίσει το 1971 με ρυθμό ένα βιβλίο το χρόνο. Μέγας στυλίστας -τα βιβλία του επαινέθηκαν από πολλούς συγγραφείς όπως ο Τζ. Ελλρόυ, ο Τζ. Τσάρυν, ο Π. Ι. Τάιμπο, ο Ζ. Εσενόζ κ.ά.-, χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ αποστασιοποιημένο ύφος. Μετέφρασε στα γαλλικά Αμερικανούς συγγραφείς αστυνομικών, όπως ο D. Westlake και ο Ross Thomas. Πολλά από τα βιβλία του έγιναν ταινίες.