Στο βιβλίο παρουσιάζονται συγκεκριμένες στρατηγικές στο τέλος του 20ου αιώνα (1998) για χώρες, όπως η Ελλάδα, που θα ήθελαν αλλά και θα έπρεπε να συμμετάσχουν ισότιμα στην Κοινωνία των Πληροφοριών, και έτσι στη σύγχρονη οικονομία που βασίζεται στη γνώση.

Στο βιβλίο μπορεί να διαβάσει κάποιος χαρακτηριστικά: Η σύγχρονη τεχνολογία και οι Λεωφόροι των Πληροφοριών οδηγούν σήμερα στο Παγκόσμιο Χωριό. Η Οικονομία απο-υλοποιείται και γίνεται ψηφιακή. Τα κράτη που τους λείπει το όραμα αδυνατούν να κατανοήσουν την ψηφιακή εποχή μας και καταδικάζουν την πλειοψηφία των πολιτών τους στη φτώχεια της πληροφορίας. Δημιουργούν, έτσι, τους νέους πληροφοριόπτωχους μιας οικονομίας της γνώσης. Αυτή είναι η αρχή για τη δημιουργία της κοινωνίας των δύο τρίτων, τη μόνιμη φτώχεια και τελικά την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική υποτέλεια