Το βιβλίον εκθέτει, περιγράφει και αναλύει την επί τριάκοντα έτη, αφυπνιστικήν κίνησιν των Νέοελλήνων - οι οποίοι έχουν εγκλωβισθή εις κάθε δόγμα ή δουλείαν ή ανελευθερίαν (χριστιανισμός, σιωνισμός, μαρξισμός, κομμουνισμός, κομματισμός, κ.α.).

Η αφύπνισις αναφέρεται εις το ελληνοπρεπές (και κοινόν εις κάθε άνθρωπον) γονίδιον Ηέλλην - η ύπαρξις του οποίου προβλέπεται δια της λεξαρθμικής θεωρίας του συγγραφέως - όπερ καθορίζει τον βαθμόν ελληνογενείας του ατομικού γενετικού κώδικος (DNA).

Tο γονίδιον Ηέλλην εδημιουργήθη και διεμορφώθη σταδιακώς μετά την επισυμβάσαν ανθρωποποίησιν ή ελλογοποίησιν του προϋπάρξαντος αλόγου όντος, φύσει (κοσμική μεταβολή) ή και θέσει (τεχνητή μεταβολή - θεοί), εν τώ χώρω της Αιγηΐδος, παραγαγόν τον πρωτάνθρωπον, τόν Έλληνα (θήλυ).