" ...Σαν άνοιξαν τα λουλούδια στον Ανθόλοφο, στήθηκε με της μέρας τα μάτια ένα τζαμί με τενεκεδένιο μιναρέ. Το ίδιο εκείνο βράδυ ξερίζωσε ο αέρας το μιναρέ και τον πήρε. Διαδόθηκε τότε από στόμα σε στόμα πως όποιος τον βρεί, χώμα θα πιάνει, χρυσάφι θα γίνεται, γι\' αυτό και πολλοί έχασαν τον ύπνο τους, βγήκαν σε όρη και βουνά να τον γυρεύουν. Όσο όμως κι αν έψαξαν, δεν κατάφεραν να τον βρουν. Μέρες ολόκληρες κράτησε η συζήτηση για το χαμένο μιναρέ. Πήραν στο τέλος την απόφαση να φτιάξουν καινούργιο. Το αποτέλεσμα ήταν στις πέντε προσταγές του Ισλάμ να προστεθεί μια έκτη στον Ανθόλοφο. "Κράτα τη νύχτα μιναρέ". Δέχτηκαν να εξαιρούνται τα παιδιά, οι σακάτηδες, οι θηλάζουσες κι οι γκαστρωμένες. Γι\' αυτούς μάλιστα θεωρήθηκε αμαρτία να κρατούν το μιναρέ."
Μέσα από το ανθρώπινο κοπάδι που κατέκλυσε συμπαρασύροντας στη δίνη του σιγά-σιγά την Κωνσταντινούπολη βγήκε η Λατιφέ Τεκίν. Προϊόν ενός πολιτισμού όπου ο προφορικός λόγος κατέχει εξέχουσα θέση, ξένη στις μορφές της κλασικής γραφής, προσφέρει με τα κείμενά της στον αναγνώστη ένα φανταστικό ταξίδι στη μίζερη καθημερινότητα των σκουπιδουπόλεων της Κωνσταντινούπολης, που η ίδια γνώρισε στα παιδικά της χρόνια, εισάγοντας συνάμα, μέσα από την κατατεμαχισμένη προοπτική των ηρώων της, την πραγματικότητα των "εσωτερικών" όπως αποκαλούνται, μεταναστών στον προστατευμένο χώρο της λογοτεχνίας.