Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ζωή, έχουν κάτι που τους κρατάει σε αγωνία: είναι η ανάγκη να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους δηλ. τον τρόπο με τον οποίο ίσως να μπορέσουν να ζήσουν. Και όταν πια το κατορθώνουν αυτό, κάνουν ένα δεύτερο αγώνα με σκοπό να ελαφρύνουν το βάρος της ζωής, να την κάνουν αισθητή με λίγα, να βρουν τον τρόπο πως σκοτώνεται ο καιρός, πως είναι δυνατό να ξεφύγουν από την πλήξη. Έτσι βλέπουμε τους ανθρώπους εκείνους που έχουν κατορθώσει να ξεφορτωθούν κάθε βάρος και να ελευθερωθούν από κάθε ανάγκη να γίνονται αμέσως βάρος του εαυτού τους και να κάθονται να σκοτώνονται και να λογαριάζουν πως κερδίζουν κάθε ώρα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, καταφέρνουνε να περάσει, παρ όλο που στην πραγματικότητα η ώρα αυτή κόβεται από την ύπαρξή τους, αυτή που με τόσο ζήλο προσπαθούν να μακρύνουν.