Στην αρχαία Ελλάδα η γυναικολογία γεννήθηκε στο μύθο της πρώτης γυναίκας, της Πανδώρας, της οποίας η ωραία εμφάνιση θεωρούνταν ότι έκρυβε το επικίνδυνο "εσωτερικό" της.
Το βιβλίο "Η γυναίκα στον Ιπποκράτη" δείχνει πως οι αρχαίοι Έλληνες θεραπευτές ερμήνευαν τα σημάδια που έδιναν τα σώματα των ασθενών τους, υποστηρίζοντας ότι η ιατρική βασιζόταν σε ιδέες σχετικά με τις γυναίκες και τα σώματά τους οι οποίες προέρχονταν από το μύθο και από την τελετουργία. Η Helen King αναπτύσσει ένα ευρύ πεδίο συγκριτικού υλικού από τις κοινωνικές επιστήμες για να συζητήσει σχετικά με τη θρησκευτική θεραπεία, με τον χρόνιο πόνο, και με τη δημιουργία μιας ισχυρής εικόνας των φιλόδοξων θεραπευτών για τους εαυτούς τους. Περιγράφει πως η νοσηλευτική και η μαιευτική προσπάθησαν να δημιουργήσουν τις δικές τους εκδοχές για το αρχαίο ελληνικό παρελθόν έτσι ώστε να αποκτήσουν σημαντικότερη θέση, και παρουσιάζει μία λεπτομερή αναφορά του πως οι γιατροί παραποίησαν τα αρχαία ελληνικά κείμενα με τέτοιο τρόπο ώστε να ελέγχουν τη γυναικεία συμπεριφορά. Τέλος, αναλύει τα πως η μεταγενέστερη ιατρική, με τη διάγνωση της "υστερίας" και προτείνοντας πρακτικές όπως η κλειτοριδεκτομή, έδινε κύρος στις αποφάσεις της επικαλούμενη αρχαίες ελληνικές πηγές που ποτέ δεν υπήρξαν.
Το "Η γυναίκα στον Ιπποκράτη" αποτελεί μία επίμαχη, προκλητική και συναρπαστική αντίληψη για την προέλευση της γυναικολογίας και για την επιρροή της πρώιμης μελέτης των ιατρικών κειμένων στις μεταγενέστερες μεσαιωνικές πρακτικές και θεωρίες μέχρι και τη βικτοριανή εποχή.