Στο βιβλίο αυτό έχουν καταγραφεί οι εμπειρίες μιας μητέρας από το μεγάλωμα του παιδιού της, ενός παιδιού που γεννήθηκε με σύνδρομο Ντάουν. Δεν είναι λογοτεχνημα. Είναι μια μαρτυρία που προσπαθεί να μεταδώσει ένα μήνυμα σε όλες τις μητέρες, και σε αυτές που έχουν παιδιά με πρόβλημα και σε αυτές που δεν έχουν.
Στρωτή αφήγηση, συγκινητικές οι προσπάθειες της μητέρας και της οικογένειάς της να στηρίξουν το παιδί. Δυστυχώς δεν προσφέρει λύσεις, παρά μόνο ηθική υποστήριξη γιατί το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στο χρονικό της σύστασης Εργαστηρίου Ειδικής Αγωγής Μαργαρίτα, που μεταξύ μας είχε μεγάλη βοήθεια από την Εθνική Τράπεζα όπου εργαζόταν η μητέρα και από πρόσωπα της πολιτικής και καλλιτεχνικής σκηνής. Δεν αντιλέγω, μπράβο της που σκέφτηκε να στήσει η ίδια ένα σχολείο για τα προβληματικά παιδιά (μιλάμε για αρχές δεκαετίας 1980 που ήταν δύσκολα και πρόχειρα τα πράγματα για τα προβληματικά παιδιά) και ευτυχώς που υπήρξαν δίπλα της σημαντικοί άνθρωπο για να κινήσουν κάποια κολλημένα γρανάζια. Η μάνα όμως που παίρνει αυτό το βιβλίο δεν βοηθιέται ουσιαστικά ή σε μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς.

http://www.eeamargarita.gr