Στον βαθμό που η Αριστερά μετατρέπεται σε απλό θεατή, παύει να είναι Αριστερά γράφει ο Ρίτσαρντ Ρόρτυ.

Η αμερικανική Αριστερά συγκροτήθηκε ως συμμαχία των διανοουμένων και των εργατικών συνδικάτων και μέχρι τη δεκαετία του ΄60, με τις πραγματιστικές παρεμβάσεις της, πρωτοστάτησε στους αγώνες για μια καλύτερη Αμερική, για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Ο πόλεμος του Βιετνάμ διέλυσε τη συμμαχία αυτή, υποστηρίζει ο Ρόρτυ.

Οι διανοούμενοι οχυρώθηκαν στα πανεπιστήμια, παγιδεύτηκαν στις θεωρητικές τους αναζητήσεις, υποτίμησαν το αγωνιστικό παρελθόν της Αριστεράς, εγκατέλειψαν την πρακτική πολιτική, έπαυσαν να μελετούν την επίδραση των ιδεών στην καθημερινή πραγματικότητα και έθεσαν τα πολιτισμικά ζητήματα στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης, ανοίγοντας τον δρόμο για την ηγεμονία της Δεξιάς. Ο Ρόρτυ κατηγορεί την λόγια Αριστερά ότι παραμένει παθητικός παρατηρητής, χωρίς έμπνευση και όραμα για τη χώρα.

Το ζητούμενο από την Αριστερά του 21ου αιώνα, σύμφωνα με τον Ρόρτυ, είναι η ανάληψη συγκεκριμένων πολιτικών πρωτοβουλιών για την οικοδόμηση μιας συναίνεσης γύρω από τις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες για μια κοινωνία αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.