Λισαβόνα 1995. Τρία αδέλφια, που μεγάλωσαν στην Αγκόλα και έχουν επιστρέψει πλέον στην πατρίδα τους, έχουν να ειδωθούν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια. Είναι Χριστούγεννα και ο μεγαλύτερος αδελφός (είναι μιγάς, η ντροπή και το μυστικό της οικογένειας) αποφασίζει να καλέσει σε δείπνο τα άλλα δύο αδέλφια του: τη συντηρούμενη από τους πλούσιους εραστές της αδελφή του και τον επιληπτικό και προβληματικό αδελφό του. Η συνάντηση όμως αυτή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ: οι προσπάθειες να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με το παρελθόν τους δεν θα ευδοκιμήσουν. Ένα δυνατό μυθιστόρημα από τον γνωστότερο, μετά τον Σαραμάγκου, Πορτογάλο συγγραφέα, που αποτελεί ταυτόχρονα μια αλληγορία για μια χώρα η οποία, αφού απομύζησε όσα παιδιά της έστειλε στην Αφρική για να διαιωνίσουν το "Μεγαλείο της Πορτογαλίας", στάθηκε ανίκανη να τα αγκαλιάσει. Ο τίτλος του μυθιστορήματος, πομπώδης όσο και προβοκατόρικος, παραπέμπει στον πορτογαλικό εθνικό ύμνο.