[set δύο τόμων]

Σταθήτε, κύριοι Νομοθέται· η γλώσσα είανι δημοκρατικόν πράγμα, είναι κτήμα όλου του ΄Εθνους και πρέπει να ανακαινίζεται με ευλάβειαν και ησυχίαν, καθώς ανακαινίζονται τα ιερά των θεών, και όχι με την θορυβώδη και τυραννικήν αυθάδειαν, με την οποίαν υψώθη της Βαβέλ ο Πύργος... Ούτε την αρχαίαν γλώσσαν δυνάμεθα να παραλάβωμεν ως εθνικήν, διότι δεν ανίστανται οι νεκροί· ούτε κράμα παλαιού και νέου ιδιώματος πρέπει να διαπλάσωμεν, οποία ήσαν της Λιβύης τα τέρατα· ούτε όλως ταπεινόν και χαμαίζηλον κατά την γλώσσαν των αχθοφόρων και κωπηλατών του Πειραιώς...Αν ήναι χρέος των λογίων να συγκαταβαίνωσιν εις την ανάγκην των χυδαίων, χρεωστούν όμως και οι χυδαίοι να αναβαίνωσι κατά μικρόν προς τους λογίους, δια να μη αποχυδαϊσθώσιν ολότελα...Ανάγκη ν΄ακολουθήσωμεν μέσην οδόν εις μόρφωσιν της γλώσσης. Μήτε τύραννοι των χυδαίων μήτε πάλιν δούλοι της χυδαιότητος αυτών. (Αδαμάντιος Κοραής)