«Σε τι μπορεί να χρησιμεύσει η σύγχρονη φιλοσοφία; Στο ίδιο πράγμα που χρησίμευε και η αρχαία φιλοσοφία, αλλά μέσα σε έναν κόσμο μετασχηματισμένο: Να ζούμε καλύτερα, μια ζωή πιο συνετή, πιο νηφάλια, πιο ελεύθερη, πιο ευτυχισμένη...
»Τούτο το βιβλίο είναι ένα βιβλίο για δυο φωνές: Το γράψαμε μαζί και συνάμα χωριστά. Μαζί, μιας και πρόκειται για ένα μόνο και το αυτό βιβλίο, του οποίου αναλαμβάνουμε από κοινού την ευθύνη και την οργάνωση. Αλλά και χωριστά, μιας και καθένας μας μιλά εξ ονόματός του, από τη θέση που είναι η δική του, υποβάλλοντας τις ιδέες του και τα επιχειρήματά του στην κριτική -πάντα φιλική, κάποτε αυστηρή- του άλλου. Φιλοσοφία διαλογική λοιπόν ή φιλοσοφικός διάλογος. Επρόκειτο και εδώ, πάλι, για αποκατάσταση του νήματος με μια αρχαία παράδοση στην οποία τοποθετείται η απαρχή της φιλοσοφίας: τη συνάντηση, την ορθολογική συζήτηση, τη σύγκρουση συστημάτων ιδεών και αντιρρήσεων. Η φιλοσοφία δεν είναι ένα μακρύ ήρεμο ποτάμι, όπου θα μπορούσε να ’ρχεται ο καθένας να ψαρέψει την αλήθεια του. Είναι μια θάλασσα, όπου μύρια κύματα συγκρούονται, όπου χίλια ρεύματα αντιτίθενται, συναντιούνται, σμίγουν πότε πότε, χωρίζουν, ξανασυναντιούνται, αντιτίθενται και πάλι... Ο καθένας πλοηγεί μέσα σ\' αυτή όπως μπορεί κι αυτό είναι που αποκαλούμε: φιλοσοφείν».