"Πριν εκατό χρόνια, η Αλίκη, μετά το ταξίδι της στη χώρα των θαυμάτων, μπήκε σε έναν καθρέφτη για να ανακαλύψει τον κόσμο από την ανάποδη. Αν η Αλίκη ξαναγεννιόταν στις μέρες μας, δεν θα χρειαζόταν να περάσει μέσα από τον καθρέφτη, θα αρκούσε να ρίξει μια ματιά έξω από το παράθυρο. [...]

Το σχολείο του κόσμου απ\' την ανάποδη είναι ο πιο δημοκρατικός εκπαιδευτικός θεσμός. Δεν απαιτούνται εισαγωγικές εξετάσεις, δε χρειάζεται εγγραφή και τα μαθήματα γίνονται δωρεάν, σε όλους και σε όλα τα πλάτη της γης και του ουρανού: δικαίως θεωρείται γνήσιο τέκνο του συστήματος που, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, έχει κατακτήσει την εξουσία σε παγκόσμια κλίμακα. Στο σχολείο του κόσμου απ\' την ανάποδη, το σίδερο μαθαίνει να επιπλέει και ο φελλός να βυθίζεται. Οι οχιές μαθαίνουν να πετούν και τα σύννεφα μαθαίνουν να έρπουν στους δρόμους.

Ο κόσμος απ\' την ανάποδη επιβραβεύει ανάποδα: υποτιμά την τιμιότητα, επικρίνει την εργασία, ανταμείβει την έλλειψη τύψεων και τρέφει τις θηριωδίες. Οι δάσκαλοί του ρίχνουν το φταίξιμο στη φύση: η αδικία, λένε, είναι φυσικός νόμος. [...]

Όταν ένας παραβάτης σκοτώνει για τα χρέη που οφείλει, η εκτέλεση ονομάζεται "ρύθμιση λογαριασμών" ενώ όταν η διεθνής τεχνοκρατία αποφασίζει να κάνει εκκαθάριση σε μια υπερχρεωμένη χώρα, η εκτέλεση ονομάζεται "πρόγραμμα μακροοικονομικής ρύθμισης". Ο οικονομικός εκβιαστής, αν δεν πάρει τα λύτρα, δημεύει τις χώρες και ανακατεύεται στα εσωτερικά τους: σε σύγκριση μαζί του, οποιοσδήποτε μαχαιροβγάλτης αποδεικνύεται αβλαβής σαν τον Δράκουλα στο φως της μέρας. Η παγκόσμια οικονομία είναι η πιο αποδοτική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος. Οι διεθνείς οργανισμοί ελέγχουν το νόμισμα, το εμπόριο και τις πιστώσεις των φτωχών χωρών με τόσο ψυχρό επαγγελματισμό και ατιμωρησία, που τρομοκρατούν τους φτωχούς πολίτες περισσότερο από τα βομβαρδιστικά. [...]

Οι επαγγελματίες εκτελεστές, που πληρώνονται για να σκοτώνουν, δεν κάνουν τίποτα περισσότερο, σε επίπεδο λιανικής, από όσα κάνουν σε ευρεία κλίμακα στρατηγοί παρασημοφορημένοι για εγκλήματα που έχουν εξυψωθεί στην κατηγορία της στρατιωτικής δόξας. [...] Οι πιο ανελέητοι καταπατητές της φύσης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων ποτέ δεν φυλακίζονται. [...]"

Στα τέλη της χιλιετίας, ο πολυβραβευμένος Ουρουγουανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Εντουάρντο Γκαλεάνο, με την πρωτότυπη όπως πάντα γραφή του και το ιδιαίτερο ύφος του, αποφασίζει να μας ξαναστείλει στο σχολείο. Σε ένα σχολείο που αποκαλύπτει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και καυστικό χιούμορ την ανεστραμμένη πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, όπου τα αριστερά βρίσκονται δεξιά, τα πάνω κάτω και τα μπρος πίσω. Αγανακτισμένος από την κατάφωρη κοινωνική αδικία καταγγέλλει τους διεθνείς οργανισμούς και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, καταδικάζει την εκμετάλλευση και την αδικία, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας και καλεί τον καθένα μας σε εγρήγορση και δράση, δίνοντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας.