Στη μετάφραση, που ακολουθεί, προσπάθησα, όσο ήταν δυνατό, να κρατήσω κυριολεκτικά πιστά το κείμενο, τη γλωσσική δομή και τα ύφος του πρωτότυπου, έχοντας απόλυτη επίγνωση της ευθύνης, που ανέλαβα: Τα χορταριασμένα μονοπάτια δεν είναι μυθιστόρημα. Είναι η μόνη αυτοβιογραφία του Χάμσον. Ακόμα περισσότερο: είναι η απολογία του μπρος στην Ιστορία για τις ιδέες του, η απολογία των ύστατων χρόνων ενός ανθρώπου, που από το 1917 κιόλας έγραφε στο φίλο του Σουηδό συγγραφέα Γιαν Λάντκβιστ: Στο πέρασμα των χρόνων έλαβα 6 ή 8 βιβλία γραμμένα γύρω από μένα, μα ούτε που τα διάβασα. Ο καιρός έχει σβήσει μέσα μου κάθε ενδιαφέρον για τον εαυτό μου. Αυτό που μένει ακόμα μέσα μου είναι μια βαθιά αίσθηση ντροπής, κάθε φορά που λένε καλά λόγια για μένα. . . ένα είδος υστερίας.