Η Ανεστιότητα είναι το χαρακτηριστικό μιας Θεολογίας που ασκείται ξεσπιτωμένη δίχως, δηλαδή, τη φυσική της εστία, την εκκλησιαστική κοινότητα.
Παραπεμπτικότητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό εκείνων που δεν λειτουργούν σαν τέρμα, αλλά σαν δείκτης προς κάτι άλλο προς κάτι σπουδαίο που θα \'ναι κρίμα να κουκουλωθεί ή να σκιαστεί.
Αν, λοιπόν, η Ανεστιότητα είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά της Θεολογίας σήμερα, η Παραπεμπτικότητα μάλλον πρέπει να είναι το χρέος της. Ως ανέστια η Θεολογία δεν χρειάζεται ούτε να σιγεί ούτε να κλαψουρίζει. Χρειάζεται το αντίθετο: να λαλεί και να λειτουργεί έτσι που να παραπέμπει στην εστία της, να τη νοσταλγεί και να κάνει εργόχειρο το στέριωμά της.