Η τόσο οικεία ελληνική παραδοσιακή μουσική στο επίπεδο συλλογικής μουσικής ζωής
εξακολουθεί, όπως αποδεικνύεται, να παραμένει "άγνωστη χώρα" στο επίπεδο της τυπικής
εκπαιδευτικής πρακτικής. Κινητήρια δύναμη αυτών των εκδόσεων είναι να εφοδιαστούν οι νέοι
μουσικοί, που διανύουν το αρχικό στάδιο εκμάθησης του οργάνου, με το είδος του υλικού,
που θα τους επιτρέψει να ασκηθούν στους ρυθμούς και τη μελωδία της παραδοσιακής μουσικής
τέχνης. Η γονιμοποίηση της μουσικής φαντασίας είναι ο σταθερός στόχος.
Βασικά στοιχεία αυτών των διασκευών είναι:
(α) η υιοθέτηση απέριττης εκδοχής της μελωδίας.
(β) ο τονισμός της μονοφωνικής υφής.
(γ) ο δραστικός περιορισμός της αρμονικής κίνησης, αφού η πλούσια αρμονία
είναι "ξένη" προς το παραδοσιακό ύφος.
(δ) η ισόρροπη εναλλαγή των φράσεων της μελωδίας μεταξύ των δύο χεριών,
καθώς και η υπόδειξη προτεινόμενων δακτυλισμών.

Το συνολικό πνεύμα των διασκευών επιζητεί τη μείωση της επίδρασης του έντεχνου φίλτρου,
για να μπορεί να αναδειχθεί το παραδοσιακό ύφος.