Τα τελευταία χρόνια αρχίζει να συνειδητοποιείται η ανάγκη για ριζική αναμόρφωση των Αναλυτικών Προγραμμάτων και των Μεθόδων Διδασκαλίας των Φυσικών Επιστημών της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ της καθημερινής και επιστημονικής γνώσης και να επιτευχθεί η σύνδεση Επιστήμης-Τεχνολογίας-Κοινωνίας. Τα παραπάνω θα επιτευχθούν με την ουσιαστική τοποθέτηση των μαθητών/τριών στο επίκεντρο της εκπαιδευτικής διαδικασίας, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις εναλλακτικές απόψεις και τις γνωστικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας όσο και τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες τους. Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια προσπάθεια διερεύνησης του σχετικού προβληματισμού για την ελληνική πραγματικότητα προς την κατεύθυνση μιας θετικής ενεργοποίησης των υποψήφιων και μάχιμων εκπαιδευτικών. Είναι επίσης πιθανό να βοηθήσει τον εκπαιδευτικό να αξιοποιήσει τις δικές του εμπειρίες και να τον παροτρύνει σε μια (ανα)θεώρησή τους σχετικά με τις θεωρίες μάθησης και διδακτικής πρακτικής, τις τάσεις σχεδιασμού των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων αλλά και τη διδακτική αξιοποίηση της πειραματικής διδασκαλίας.