Καμία εικόνα του εξωτερικού κόσμου
δεν προσδιορίζεται χωρίς να λάβουμε υπ’ όψιν
τα όρια της έννοιας του ενεργού ανθρώπου.
Ανάμεσα στον ενεργό άνθρωπο και τον εξωτερικό
κόσμο, όλα είναι αλληλεπίδραση, οι κύκλοι
της δράσης τους εμπλέκονται μεταξύ τους·
όσο διαφορετικές κι αν είναι οι ιδέες τους,
οι εικόνες τους δεν μπορούν ν’ αποσυνδεθούν.

Όπως μια δύναμη, μέσα στον δρόμο της,
μπορεί να προάγει μια άλλη δύναμη από τον
δρόμο της αντίθετης κατεύθυνσης, έτσι και
η κοσμική τάξη —ακριβώς επειδή είναι τέτοια—
προάγει την έλευση του μεσσιανικού βασιλείου.
Συνεπώς, το κοσμικό δεν είναι μια κατηγορία
αυτού του βασιλείου, αλλά μια κατηγορία
—και μάλιστα η πιο κρίσιμη— της πιο
χαμηλόφωνης εγγύτητας σ’ αυτό.