Η Μαρία Σκομπτσόβα, μία ανήσυχη και πολυτάλαντη προσωπικότητα, η οποία στα νιάτα της ήταν άθεη, ποιήτρια, ζωγράφος, επαναστάτρια, μητέρα, δήμαρχος και μοναχή, αφιέρωσε τη ζωή της στη φροντίδα των κατατρεγμένων, των απόκληρων, των προσφύγων.
Στο περίφημο σπίτι της, στην οδό Λουρμέλ, στο κατεχόμενο Παρίσι του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, προσέφερε καταφύγιο και περίθαλψη σε όσους είχαν ανάγκη, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική τους ταυτότητα.
Η Μαρία ακολούθησε τον δικό της αντισυμβατικό δρόμο, έζησε έντονα, σκανδάλισε με τον βίο της, και εξακολουθεί να σκανδαλίζει πολλούς χριστιανούς. Έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ώσπου βρήκε και η ίδια μαρτυρικό θάνατο στο στρατόπεδο Ράβενσμπρουκ τον Μάρτιο του 1945.
Το 2004, το Οικουμενικό Πατριαρχείο την ανακήρυξε αγία, και αργότερα ακολούθησε και η Καθολική Εκκλησία.
Στο παρόν βιβλίο, η Μελίτα Αντωνιάδου –ύστερα από πολύχρονη έρευνα– αφηγείται τη ζωή και το έργο της Μαρίας, ενώ ο Μπάμπης Πυλαρινός συνοδεύει το κείμενό της με είκοσι τέσσερα έργα ζωγραφικής, εμπνευσμένα από αυτό.