Δεν θέλω να τα λέω ή να τα θυμάμαι. Όσα συνέβησαν είναι ίσως γιατί ήμασταν απλά αγνοί αγωνιστές χωρίς κατάρτιση, χωρίς γνώσεις και πολεμήσαμε με πατριωτισμό, χωρίς να έχουμε επίγνωση τι ετοίμαζαν οι άλλοι –Ρώσοι, Άγγλοι, Γερμανοί. Πάντα ο εξωτερικός παράγοντας, δυστυχώς, καθορίζει την τύχη μας. Πρέπει να προχωράμε μπροστά μαθαίνοντας από τα λάθη μας στο μέλλον.
(Μαρτυρία του Στυλιανού Τσουκαλίδη, τόμ. Β, σελ. 109)

Μετά από όσα υπέφερα, που δεν θέλω να τα θυμάμαι, πιστεύω ότι εγώ όλο τον κόσμο τον αισθάνομαι και τον λυπάμαι. Όταν βλέπω κάποιον να υποφέρει, νιώθω σαν να είναι δικός μου άνθρωπος.
Θα με ρωτήσει κανείς αν έχω μίσος γι’ αυτούς που με βασάνισαν...
Έτσι ήτανε τα χρόνια τότε. Δύσκολα χρόνια. Λάθη όλοι κάνανε. Ύστερα, οι νέοι τώρα δεν έχουνε αυτό το μίσος και έτσι τα ξεπεράσαμε όλα...
Ήταν τα χρόνια τέτοια... Και εκείνοι κάνανε λάθη και οι δικοί μας κι όμως τα ξεπεράσαμε όλα...
(Μαρτυρία της Μαργαρίτας Ιωαννίδου, τόμ. Γ, σελ. 393)