Οι Ιστορίες του Πολύβιου αποτελούν την κυριότερη ιστοριογραφική πηγή μιας εποχής που συνέβαλε στον μετασχηματισμό του παγκόσμιου χάρτη και που χαρακτηρίστηκε από την υποχώρηση των δυνάμεων του κυρίως ελλαδικού χώρου και τη σταδιακή ανάδυση της ρωμαϊκής παντοκρατορίας. Σε αυτή τη μελέτη, οι Ιστορίες προσεγγίζονται ως αφήγηση που οργανώνεται επάνω σε τρεις άξονες, τις συμβάσεις, την προσωπικότητα και το τυχαίο. Αυτοί δομούν το πλαίσιό της, αποτελούν τους κινητήριους μοχλούς των εξελίξεων και τις αιτιώδεις δυνάμεις της αφήγησης αλλά και της εποχής. Στην εισαγωγή παρουσιάζεται το κοινωνικό, το πολιτικό και το πνευματικό πλαίσιο της εποχής. Τα κύριο μέρος της ανάλυσης αφορά τον δεύτερο καρχηδονιακό πόλεμο με κατάληξη τη μάχη της Ζάμας και τα όσα διαδραματίζονται στον ελλαδικό χώρο από το 200 π.Χ. μέχρι το τέλος του δεύτερου μακεδονικού πολέμου και στη μάχη των Κυνός Κεφαλών. Το κυρίως μέρος της μελέτης εστιάζει στον ρόλο που ανέπτυξαν συγκεκριμένοι ηγέτες και, αξιοποιώντας επικουρικά της εργαλείο voyant-tools, επιχειρείται να αναδειχθεί πως η κυριαρχία των προσωπικοτήτων αποτυπώνεται νοηματικά, αλλά και γλωσσικά. Τέλος, μέσα από τις Ιστορίες επιδιώκεται η αποτύπωση των συμβάσεων, των κυρίαρχων ιδεών και των νοοτροπιών που διέπουν τις κοινωνίες των ελληνιστικών χρόνων, όπως διαφαίνονται και από τα ποικίλα πολιτικά συστήματα των κρατών της εποχής.