Μ’ ένα μπουκέτο αγριολούλουδα
θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε
την πρώτη ποιητική συλλογή
του Παναγιώτη Μανωλίτση.
Η ποίηση του δεν είναι κατασκευή.
Είναι κάτι διαφορετικό απ’ όσα
γνωρίζαμε, κάτι καινούριο και
απρόσμενο. Αν και μερικά
ποιήματά του αποπνέουν
«άρωμα Ελύτη».
Στην τέχνη, άλλωστε, μετά από
τόσους αιώνες δημιουργίας,
δεν υπάρχει παρθενογέννηση.

Διαβάζοντας τα ποιήματά του, άναψαν καινούρια αστέρια στο νυχτερινό ουρανό μου. Οι στίχοι του μου έδωσαν το κλειδί για να ξεκλειδώσω κάποια ερμητικά κλειστά συρτάρια στο νου και στην καρδιά μου.
Είμαι βέβαιος πως μέσα στις σελίδες αυτής της συλλογής θα βρείτε κι εσείς τα δικά σας καινούργια αστέρια που θα στολίσουν τον νυχτερινό ουρανό σας.
Πως θα βρείτε το κλειδί που θα ξεκλειδώσει και στις δικές σας καρδιές πρωτόγνωρα συναισθήματα.
Γιώργος Βοϊκλής