Και βέβαια μιλάω. Από ένα βιβλίο έρχομαι και στα βιβλία όλα μιλάνε... Θύμα είσαι. Δεν είναι δικιά σου η κόλαση αυτή... ούτε δική μου είναι· εδώ βρεθήκαμε· εσύ, από μια τσεκουριά στο κεφάλι κι εγώ, από ετούτο το σχοινί. Κυρά μου, κυρούλα μου, περπάτησα εκεί μέσα και είδα. Εσύ ήσουν ακίνητη, χτισμένη. Κανείς δεν χτίζεται από μόνος του σε κολασμένα σκοτάδια κι αν ακόμα έτσι νομίζει. Βγήκες να βρεις απάντηση και είσαι πάλι εδώ. Σου έφερα εγώ το κλειδί που αναζητάς. Μην ανεβείς τη σκάλα. Ταξίδεψε στο φως, πάνω από αυτό το σύννεφο, και πάρε με μαζί σου στην τρυφερή αγκαλιά σου, όπως παλιά... Πολύ βασανιστήκαμε...