Στιγμιότυπα η ζωή, διαδραματίζονται,
μετακυλίονται συνεχώς από το
ένα σημείο στο άλλο,
πώς να χωρέσουν σε μια στιγμή,
χωρίς σύνορα τα όριά τους,
δίχως την τάση του τεμαχισμού,
η ανασκόπησή τους εντάσσεται
χρονικά σε περιόδους.
Στιγμιότυπα στη χλεύη της ζωής,
κάδρα στον τοίχο ενός μεγάλου ζωγράφου,
απροσπέλαστα ως προς την ανάγνωσή τους,
δωρικά παγιωμένα στον χρόνο.
Στιγμιότυπα πρωτογενή
κομμάτια αποτελώντας
τον επίγειο χάρτη, ενταγμένα
θέλοντας και μη να βρούμε
πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούμε
στην ενηλικίωση του χρόνου.
Στιγμιότυπα στον ατέρμονο χρόνο,
ιδιοσυγκρασία που γεννά τη στιγμή,
που αναλώνεται, δίνοντας ταυτότητα
και υπόσταση στο παραγόμενο,
στο καινοφανές.
Στιγμιότυπα, όταν οι ζωές μας
κατρακυλούν στην άβυσσο
της ανυπαρξίας, ο αέρας θα φυσήξει ξανά,
θα αναζωπυρώσει τη φωτιά που σιγοκαίει.
Δεν είναι η ετοιμότητα που μας
ενεργοποιεί, αλλά αυτό που πραγματικά
θα θέλαμε να κάνουμε τη στιγμή που ο νους
το έχει προετοιμάσει ήδη από πριν.
Η ετοιμότητα είναι μια ψευδαίσθηση
συγκαλυμμένη στη ροή του χρόνου.