Η ανθρωπότητα διάβηκε τον Ρουβίκωνα: μια περίοδο σύντομη με την πανδημία του covid 19, καθοριστική όμως για το μέλλον της, σε σημείο να αναφερόμαστε σε προ και μετά covid εποχή: το τέλος της Δημοκρατίας και ο ολοκληρωτισμός της τεχνολογικής ύβρεως του ανθρώπου. Δεν μπορούμε βέβαια να ισχυριστούμε ακόμα ότι περάσαμε για τα καλά στη μετακορωναϊκή περίοδο, ωστόσο μετά βεβαιότητος βιώνουμε στο πετσί μας τη μετάβαση αυτή με ποικίλους τρόπους: με τη συνειδητή πια αποδοχή του ηλεκτρονικού σκαναρίσματος των προσωπικών μας δεδομένων, αρα και του ομόλογου φακελώματός μας, με την ισωπεδωτική και άκριτη επιβολή μέτρων στις μάζες χωρίς την ανοχή – ή και με την ολοκληρωτική απαγόρευση – του όποιου αντίλογου…

Σε όλη αυτή τη σύγχυση ήρθε ως αποκορύφωμα, σαν το βαρύ επιστέγασμα, η έμμεση και άμεση προσβολή-βλασφημία σε βάρος του μυστηρίου των μυστηριών: της Θείας Ευχαριστίας. Είτε με την απαγόρευση της λατρείας, είτε με την αλλαγή του τρόπου μετάδοσης, είτε μέσα από ποικίλες τοποθετήσεις ακόμη και θεολόγων και ιερωμένων, των οποίων οι φωνές κυμαίνονταν από την άγνοια και τη μερική αμφισβήτηση του μυστηρίου και της δύναμής του, μέχρι και την πλήρως βλάσφημη απόρριψη και αποδόμησή του.

Και εδώ δεν μπορούμε να σιωπήσουμε…