Η Περίοδος Προσαρμογής είναι ένα έργο που ξεκινάει πολύ πιο πριν, την εποχή που διαμορφώνεται η οικογένεια, όταν δύο άνθρωποι αποφασίζουν να ζήσουν μαζί για να χτίσουν αυτό που αργότερα θα ονομάσουν οικογένειά τους. Ασυνήθιστο έργο, φαινομενικά αγγίζοντας τα όρια της κομεντί, αυτού του εύπεπτου είδους θεάτρου που καταλήγει σε αίσιο τέλος. Όμως, στην ουσία, είναι μια σπουδή στα αίτια που οδήγησαν στον αποσυντονισμό της οικογένειας -και στη συνέχεια στη διάλυσή της- με κυριότερο την αρχική λάθος επιλογή συζύγου. Και τα δύο ζευγάρια του έργου έχουν σχεδόν εν γνώσει τους κάνει λάθος επιλογή συντρόφου, όμως δεν έχουν το ψυχικό σθένος να το παραδεχτούν.
Οι αρρωστημένες φαντασιώσεις του Ραλφ και του Τζωρτζ έρχονται να κουμπώσουν με τις νευρωσικές ανάγκες της Ιζαμπέλ και της Ντόροθυ, και το ψυχικό σακατιλίκι των τεσσάρων γίνεται δήθεν χάππυ εντ, όταν τα δύο ζευγάρια επιλύουν τις φαινομενικές διαφορές τους και εκφράζουν την επιθυμία να συνεχίσουν τον έγγαμο βίο τους.