Γεωργία Κακαλοπούλου-Πορφυρό πέλαγος-εκδόσεις Bell

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η Γεωργία Κακαλοπούλου κατάγεται από τη Λεπτοκαρυά και τη Νέα Έφεσο Πιερίας, όπου και διαμένει. Έχει κάνει σπουδές υγείας και μουσικής, ενώ έχει παρακολουθήσει μαθήματα εικαστικών τεχνών και υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο της Κατερίνης, συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Έχει συγγράψει πληθώρα μυθιστορημάτων, κάποια από τα οποία έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Λιβάνης, Ωκεανίδα, Ωκεανός, Μάτι. Από τις εκδόσεις Silk έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά της Κι αν δε σου το είπα σ’ αγαπώ και Η εποχή των μυστικών. Γράφει ποιήματα και άρθρα στο blog της, georgiakakalopoulou.blogspot.gr, ενώ κείμενά της έχουν δημοσιευτεί και σε διαδικτυακές εφημερίδες. Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου, και του Παραρτήματος Πιερίας της Πανελλαδικής Οργάνωσης Γυναικών «Παναθηναϊκή». Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.

Η Γεωργία Κακαλοπούλου επανέρχεται φέτος με το βιβλίο της «Πορφυρό Πέλαγος» από τις εκδόσεις Bell. Τι διαφορετικό μπορεί να έχει το νέο της συγγραφικό πόνημα από τα προηγούμενα; Έχει την πολύπαθη ιστορία της προσφυγικής οικογένειάς της που κρατά από τη Μικρά Ασία, το Κιρκιντζέ, τη Σμύρνη και την Κρήτη. Και στο τέλος συναντούνται στη Νότια Πιερία, στο Στουπί, Νέα Έφεσο σήμερα, στον Παλιό Παντελεήμονα και τη Λεπτοκαρυά. Το πορφυρό πέλαγος όπου οι τόποι σχηματίζουν ένα νοητό τρίγωνο. Ίσως αυτή η κατάθεση αναμνήσεων, γεύσεων, παθών, ήταν η εσωτερική της ανάγκη, ένα ηθικό χρέος στους προγόνους της που τόσο πολύ παιδεύτηκαν μέχρι να φτάσουν στα ριζά του Ολύμπου και να προκόψουν. Η λογοτεχνία μας δίνει αυτή την ευκαιρία να επανα-κατασκευάσουμε την πορεία μας, από πού ξεκινήσαμε και που φτάσαμε. Με όπλο την πένα της, η Γεωργία Κακαλοπούλου άδραξε την ευκαιρία για να ανοίξει το σεντούκι της μνήμης και να καταγράψει με όμορφες λέξεις, δυνατές εικόνες, πόνο αλλά και αισιόδοξα μηνύματα σε ένα βιβλίο των 342 σελίδων. Η ιστορία και η μυθοπλασία αγκαλιάστηκαν σε τούτες τις σελίδες, για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι. Οι Έλληνες είμαστε προσφυγικός λαός κι αυτό δεν πρέπει να το λησμονούμε. Το επισημαίνει και η συγγραφέας με κάθε ευκαιρία. Μας ταρακουνά για να καταλάβουμε πώς μόνο με την αγάπη των λαών θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Η συγγραφέας ενώνει την ωμή πραγματικότητα, τους βιασμούς, τη φτώχια με το μεταφυσικό, την πίστη και την ελπίδα. Τα θεία έχουν κυρίαρχη θέση μέσα στο μυθιστόρημα.

Στο μυθιστόρημα, η συγγραφέας κάθεται αντικριστά με τη συνονόματη γιαγιά της, συντροφιά, με τον ελληνικό καφέ σερμπέτι στο τραπέζι, τη μυρωδιά του καρυδάτου χαλβά να τις συντροφεύει, απλώνοντας το νήμα των αναμνήσεων. Τις κρατά ζεστές και φυλαγμένες στην ψυχή τις μνήμες και τις συμβουλές της. «Ο παράδεισος. Ψηλά, εκεί που τους έβαλε ο Θεός να κατοικίσουν σαν άρχοντες με όλα τα καλά του Παραδείσου. Τα δέντρα τους βαριά από τους καρπούς, τα χωράφια τους εύφορα, οι εκκλησιές τους πανώριες, γιορτές και πανηγύρια. Όμορφοι άνθρωποι, πιστοί, αγαπημένοι».Ξεκινά από την Κρήτη, τα Σφακιά του 19ου αιώνα, όπου οι Τούρκοι κατακτητές αλώνιζαν το νησί και κυριαρχούσαν στις ζωές των Κρητικών, όπου ο κυνηγημένος Λεωνίδας φεύγει στα απέναντι παράλια, στο Κιρκιντζέ τον Αύγουστο του 22. Μας φέρνει στο σήμερα στον Παλιό Παντελεήμονα της Πιερίας, όπου μας συστήνει την Έμμα. Και ξανά πίσω στο Κιρκιντζέ του 1922.Εκεί γνωρίζουμε τη Γιαγιά Γιαννούλα, την κόρη της Σοφία, τις εγγονές της, τον Μανώλη, τον Χρήστο αλλά και τους αντάρτες που αγωνίζονται ενάντια στους Τσέτες. Ταξιδεύουμε νοερά στη Σμύρνη όπου οι θηριωδίες περιγράφονται τόσο σοκαριστικά που ο αναγνώστης βρίσκεται σε συναισθηματική κορύφωση. Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Στουπί Πιερίας, Δραπετσώνα όπου καταλαγιάζουν τα μέλη της οικογένειας της γιαγιάς Γιαννούλας και ξαναρχίζουν από την αρχή. Ποια θα είναι η τύχη των ηρώων της; Κατάφεραν να ορθοποδήσουν; Κατάφεραν να φέρουν το ευαγγέλιο από το Κιρκιντζέ στη νέα πατρίδα;

Τελικά Γεωργία Κακαλοπούλου ποιος ή ποια σου έμαθε τα Σμυρναίικα τραγούδια; Με τούτο το βιβλίο νιώθεις πώς ελάφρωσες ή θα περιμένουμε και άλλες ιστορίες; Καλοτάξιδο να είναι!

Μέσα στη μαύρη θάλασσα,

μέσα στο γκρίζο κύμα

θα ρίξω την ψυχούλα μου,

απάνω από την πρύμνη,

καπνός και στάχτη στο φευγιό,

σκληρό σκοινί να γίνει,

για να με δέσει στην ακτή

απ’ τη γλυκιά μου Σμύρνη.