Η Μάρτα Μπαρτόλ «έγραψε» και εικονογράφησε δυο πρωτότυπα και εκπληκτικά βιβλία για παιδιά από 4 ετών και πάνω στα οποία ξετυλίγεται μια κεντρική ιστορία μέσα από πολλές μικρότερες αλλά… χωρίς λόγια! Δεν υπάρχουν διάλογοι, δεν υπάρχει αφήγηση, παρά μόνο μια εικονογράφηση που ζωντανεύει με ενάργεια και άφθονες λεπτομέρειες όσα διαδραματίζονται στα βιβλία.

Στο «Φτάνουμε επιτέλους;» ο παππούς και η γιαγιά περιμένουν με ανυπομονησία το εγγόνι τους για να γιορτάσουν μαζί τα γενέθλιά του, το ταξίδι του παιδιού όμως με τους γονείς του θα είναι γεμάτο εμπόδια. Θα χαλάσει το αμάξι, το λεωφορείο θα πέσει σε κίνηση, ο σταθμός του τρένου είναι μακριά από το σπίτι κλπ. οπότε το παιδί αρχίζει να δυσανασχετεί. Όχι όμως με κακή συμπεριφορά αλλά με μια λύπη και μια ακεφιά σχεδόν ανάγλυφες. Συγκινήθηκα με την οπτική έκπληξη στο τελευταίο καρέ της ιστορίας και θέλησα να αγκαλιάσω κι εγώ με τη λαχτάρα του εγγονιού τους αυτούς τους παππούδες. Μέσα από τις γλαφυρές εικόνες που έχουν παλ χρώματα και θυμίζουν σέπια βλέπουμε την ανυπομονησία των παππούδων, τις ποικίλες εκφράσεις του παιδιού και των γονιών του ανάλογα με το εκάστοτε εμπόδιο που συναντάνε, τα διάφορα και διαφορετικά τοπία που προσπερνάνε στον δρόμο τους και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που θα βοηθήσουν τους μικρούς αναγνώστες όχι μόνο να ακονίσουν τη φαντασία τους αλλά και το λεξιλόγιό τους, μιας και, αφού δεν υπάρχουν λόγια, μπορούν να αναπαραστήσουν με τη βοήθεια των γονιών τους τους διαλόγους και μαζί να συζητήσουν για τα συναισθήματα που προκύπτουν από την αφήγηση της ιστορίας.

Με την ίδια μέθοδο αλλά με μικρότερες «υπο-ιστορίες» ξεδιπλώνεται και η ιστορία στις «Μικρές πράξεις καλοσύνης», όπου μια κοπέλα ξεκινάει να ψάχνει για τον χαμένο της σκυλάκο και με αφορμή αυτό το γεγονός στον δρόμο συναντάει διάφορους ανθρώπους που αλληλοεπιδρούν με ποικίλους τρόπους καλοσύνης. Κάποιος μαζεύει τα σκουπίδια κάποιου άλλου, ένας πλανόδιος μουσικός συναντάει ένα γλυκό χαμόγελο, ένα κοριτσάκι αποκτάει ένα κόκκινο μπαλόνι που πάντα λαχταρούσε, μια γυναίκα χάνει κάτι πολύτιμο που το βρίσκει όμως ένας διαβάτης και της το επιστρέφει κλπ. Σε αυτό το βιβλίο μου άρεσε πολύ η επιλογή της συγγραφέως και εικονογράφου να ενώσει αναπάντεχα στο αίσιο τέλος του κειμένου όλους αυτούς τους περαστικούς. Όπως αναφέρθηκε και πριν, αυτήν τη φορά έχουμε μεγαλύτερη ποικιλία περιστατικών, μιας και οι εκφάνσεις καλοσύνης έχουν πολλές, διάφορες και διαφορετικές μορφές ενώ στην εικονογράφηση κυριαρχεί πάντα μια κόκκινη λεπτομέρεια που τραβάει το βλέμμα. Ο δρόμος, η πόλη, το πάρκο είναι περιβάλλοντα οικεία στα μικρά παιδιά κι έτσι μπορούν να ακολουθήσουν με ανυπομονησία για τη συνέχεια τα βήματα της ηρωίδας του βιβλίου. Θα καταφέρει άραγε κι εκείνη να βρει τον σκυλάκο της; Θα της επιστραφεί κι εκείνης ένα μικρό δείγμα καλοσύνης που θα την κάνει χαρούμενη;

Χαριτωμένα, πρωτότυπα και απολαυστικά τα δύο βιβλία της Marta Bartolj, αποτελούν μια πρωτότυπη και διαφορετική αναγνωστική προσέγγιση που θα χαρίσει ατέλειωτες ώρες χαράς και παιχνιδιού, διασκέδασης και σκέψης στα παιδιά που θα τα επιλέξουν. Πάντα οι εικόνες χωρίς λόγια αποτελούν αφορμή για ανάπτυξη της φαντασίας και του λεξιλογίου κι έτσι οι δημιουργίες της Μάρτα Μπαρτόλ είναι ό,τι καλύτερο για τα παιδιά.