Όλοι γνωρίζουν την ποπ, όλοι την αναγνωρίζουν και έχουν άποψη γι’ αυτήν. Ωστόσο, η καλλιτεχνική και φιλοσοφική της ιδιαιτερότητα παραμένει ελάχιστα μελετημένη, σαν ένα ταμπού να βαραίνει αυτήν την μουσική φόρμα που γεννήθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα και της οποίας το πεπρωμένο συνδέεται με τις τεχνικές συνθήκες παραγωγής και διάχυσής της.
Η ιστορική σύνδεσή της με τον κόσμο της φωνογραφίας και κατ’ επέκταση της πολιτιστικής βιομηχανίας εννοείται γενικά ως ψόγος, ως το ντροπιαστικό στίγμα μιας μουσικής που έχει πάψει να είναι πλήρως μουσική και έχει συμβιβαστεί με την ιδιότητα του εμπορεύματος. Η ηχογράφηση και οι συνέπειές της θεωρείται ότι έχουν υποβαθμίσει την μουσική, ότι έχουν αλλοιώσει αυτό ακριβώς που την προστάτευε από την τυποποίηση, και παράγουν μαζικά μια καταναλώσιμη μουσική φόρμα, που είναι μεν απολύτως προσβάσιμη, αλλά και απολύτως μέτρια.
Στο βιβλίο αυτό, η Agnès Gayraud εξετάζει το βάθος και το πλάτος της δημοφιλούς μουσικής ξεκινώντας από την καρδιά των έργων, και ξεδιπλώνει όλα τα είδη και όλα τα παράδοξά της, για να αποκαλύψει τις ανύποπτες και πλούσιες αισθητικές προεκτάσεις μιας μουσικής τέχνης που είναι ίσως η σημαντικότερη του εικοστού αιώνα.