Αληθής διήγηση μιας εν μέρει φανταστικής ιστορίας, το μυθιστόρημα ξεκινά και εξελίσσεται συντροφιά με τη σελήνη. Όλα επιτρέπονταν το 1600 στο Παλέρμο, οι νόμοι δεν εφαρμόζονταν. Η εξουσία ήταν κακός σύμβουλος. Μακριά χέρια, κοντές συνειδήσεις. Ανάμεσα σε τελετές ενός μεγαλοπρεπούς μηχανισμού, με νεαρούς ακολούθους, δειλούς αξιωματούχους, δουλικές υποκλίσεις και μυστικά περάσματα, υπήρχε ένας συνεχής σχεδιασμός συνωμοσιών, μαχαιρωμάτων και δολοφονιών. Η επισταμένη ενασχόληση με το κακό, οι ανέντιμες, ύπουλες συμπεριφορές, η προσποιητή και ανησυχητική συμπόνια για τις νεαρές, αδύναμες και ορφανές κοπέλες, η ανήθικη αναζήτηση απαγορευμένης ηδονής και τα αστεία ράσα με ανοίγματα μπροστά και πίσω συμπλήρωναν το σκηνικό. Η παρανομία σε πλήρη δράση ήταν το κύριο γνώρισμα του ιερού βασιλικού συμβουλίου και των προδοτικών κινήσεών του, αρχικά πίσω από την πλάτη ενός αντιβασιλέα άρρωστου, νωθρού, καταβεβλημένου και αδρανή, και ύστερα κατά της χήρας του, Ελεονόρα ντι Μόρα, ασύγκριτα διαφορετικής, ξεκάθαρα αποφασιστικής και αμετακίνητης στην υπεράσπιση των νόμων και της κοινωνικής δικαιοσύνης από τη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία που ο ίδιος είχε μεριμνήσει να της δοθεί σε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου του. Έτσι, το 1677, η Σικελία απέκτησε «ανώμαλο» αντιβασιλέα. Κυβερνήτη γυναίκα…
ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΣΙΛΒΑΝΟ ΝΙΓΚΡΟ