Αυτή η με­λέ­τη φι­λο­δο­ξεί να αντι­κα­τα­στή­σει την εδραι­ω­μέ­νη, αλ­λά εσφαλ­μέ­νη, «Ρε­α­λι­στι­κή» ανά­γνω­ση των Ρω­σο-Κυ­πρι­α­κών σχέ­σε­ων. Επι­στρα­τεύ­ο­ντας μία νέα Θε­ω­ρία, που ονο­μά­ζει «Πραγ­μα­τι­στι­κό Ιδε­α­λι­σμό», το βι­βλίο απο­δει­κνύει ότι, μέ­χρι τον πό­λε­μο του Πού­τιν, οι σχέ­σεις αυτές δεν πε­ρι­ο­ρί­ζο­νταν στην ικα­νο­ποί­η­ση μό­νο στε­νών «εθνι­κών συμ­φε­ρό­ντων». Αυτό που δι­έ­φυ­γε της «ρε­α­λι­στι­κής» προ­σέγ­γι­σης είναι ο πο­λύ ευρύ­τε­ρος κα­νο­νι­στι­κός ορί­ζο­ντας, δη­λα­δή μία σει­ρά από κοι­νές αξί­ες και αρ­χές, όπως ο σε­βα­σμός στο Δι­ε­θνές Δί­καιο, στη Δι­ε­θνή Ηθι­κή, στην αλ­λη­λεγ­γύη, στον αλ­λη­λο­σε­βα­σμό και στη φι­λία. Η ρη­ξι­κέ­λευ­θη αυτή θε­ώ­ρη­ση των δι­με­ρών σχέ­σε­ων Κύ­πρου-Ρω­σί­ας απο­κα­λύ­πτει τη συσ­σώ­ρευ­ση πλού­σι­ων αμοι­βαί­ων ωφε­λη­μά­των, δη­λα­δή δι­πλω­μα­τι­κών, πο­λι­τι­κών, οικο­νο­μι­κών, πο­λι­τι­στι­κών, συ­ναι­σθη­μα­τι­κών, κ.ά., που εδραί­ω­σαν μία ειδι­κή και πο­λυ­δι­ά­στα­τη σχέ­ση «ιδι­ό­μορ­φης φι­λί­ας» με­τα­ξύ των δύο κρα­τών και των δύο λα­ών. Μία αισι­ό­δο­ξη συ­νέ­πεια του εύρους και του βά­θους της σχέ­σης αυτής είναι η προσ­δο­κία ότι, με­τά το τέ­λος του πο­λέ­μου του Πού­τιν, η ιδι­ό­μορ­φη φι­λία ανα­μέ­νε­ται να ανα­γεν­νη­θεί.