27 συγγραφείς γράφουν για την αγαπημένη τους πόλη: Αθήνα-εκδόσεις Όταν

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Δεν θα μπορούσα να αρνηθώ την πρόσκληση του συγγραφέα, ανθολόγου και επιμελητή συλλογικών βιβλίων Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη. Είναι το τρίτο βιβλίο που συμμετέχω και νιώθω ευγνωμοσύνη που γράφω μαζί με 26 ακόμη αξιόλογους συγγραφείς για την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα αρκετά χρόνια της ζωής μου. Γλυκοτραγουδισμένη η Αθήνα με καημούς, προσφυγιές αλλά και χρώματα. Πολυγραφημένη από συγγραφείς στο διάβα των αιώνων. Τι καινούργιο θα γράφαμε εμείς της νεότερης γενιάς των συγγραφέων; Το προηγούμενο καλοκαίρι φιλοξένησε τα διηγήματα των 27 συγγραφέων, η εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. Τώρα, οι εκδόσεις Όταν αγκάλιασαν αυτή την εκδοτική προσπάθεια του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη και δημιούργησαν ένα όμορφο βιβλίο 173 σελίδων, με ένα όμορφο εξώφυλλο που εικονίζεται η Αθήνα. Οι 27 συγγραφείς έξυσαν τις μνήμες από το παρελθόν, και με όπλο την πένα, δημιούργησαν διηγήματα, δώρο προς τους αναγνώστες. Τα συλλογικά αυτά βιβλία είναι μια γνωριμία αφενός των συγγραφέων με το αναγνωστικό κοινό, ώστε να τους αναζητήσουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Αλλά είναι και μια ευκαιρία να διαβάσουν οι αναγνώστες που έχουν αποσπασματική σχέση με το βιβλίο. Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, στον πρόλογό του, μας μιλά για την Αθήνα των τσιμεντένιων κουβουκίων, των λίγων γιασεμιών που έμειναν στις αυλές όπου υπάρχουν. Για την Αθήνα που είναι σε μια συνεχή κίνηση όλη τη μέρα και τη νύχτα. Για μια ονειρεμένη πόλη. Είναι σήμερα ονειρεμένη η πόλη;

Οι συγγραφείς που προσκλήθηκαν να γράψουν για την Αθήνα είναι:

Ο Αζαριάδης Γρηγόρης με την μεταλλαγμένη του Αθήνα, η Αθανασίου Έρικα με τους άσημους και τους διάσημους της πόλης, η Ανδρέου Χριστίνα για την άδεια Αθήνα του Αυγούστου, η Αρωνιάδα Πόπη με τα νησιά της στην Πατησίων, ο Βαρβαρήγος ο Δημήτρης με την αρχαία Αθήνα και τους ναούς της, ο Βοϊκλής ο Γιώργος με τη συμμορία του μεσημεριού στη Λιοσίων, ο Δενδρινός Γεράσιμος που μας «ανεβάζει» νοερά στην Ακρόπολη, η Ζαχαριάδου η Κατερίνα με το οικολογικό διήγημα για τη σύγχρονη Αθήνα που δεν έχει πράσινο, η Ιντζέμπελη Κατερίνα για τους θερινούς κινηματογράφους της πόλης, ο Ιντζέμπελης Ελπιδοφόρος για τον άστεγο Λεωνίδα,, ο Κατσαλίδας Νίκος που μιλά με τον ευεργέτη Ζάππα, η Κοντονή Άννα για τους μουντούς και άμουσους κατοίκους της πόλης, ο Κρητικός Μάρκος για την Αθήνα των ναρκομανών, αστέγων και πορνών, ο Κωνσταντίνος Μπούρας για τον περίπατό του στη σύγχρονη Αθήνα, ο Μίλεσης Στέφανος για τη μοναξιά των ανθρώπων, τους μετανάστες της Κυψέλης αλλά και την αλληλεγγύη. Ακόμη, ο Πανούσης Γιάννης για τον λόφο Σκουζέ και τον Κολωνό όπου μεγάλωσε, ο Παπαδάτος Σ. Γιάννης για τις αντιπαροχές της Αθήνας, η Παπαδημητρίου – Σαμοθράκη Μάγδα για τα Εξάρχεια, τα στέκια, τους μουσικούς αλλά και το Πολυτεχνείο. Η Σακελλίου Λιάνα μας γράφει το ημερολόγιο των γεγονότων του Πολυτεχνείου, η Σαρακηνού Ντίνα για τη συγκίνησή της στη Μητρόπολη των Αθηνών, ο Σκιαθάς Αντώνης γράφει για το Μινιόν όπως ξεκίνησε, ο Στοφόρος ο Κώστας συναντά την Άννα του Διονύση Σαββόπουλου και τον Καζαντζίδη στην Αθήνα, η Τότσκα Λίτσα γράφει ένα αισιόδοξο διήγημα ζωής μετά από νοσηλεία στο νοσοκομείο, ο Τσίτας Μάκης για το συνέβη στο Κολωνάκι, η Τσοκώνα Ιώ για τον Βύρωνα και τους πρόσφυγες του 22, ο Φιλίππου Φίλιππος για την Ομόνοια του τότε και του τώρα, ενώ ο Χαριάτης Άγγελος, για την Αθήνα, τον ομφαλό του κόσμου.

Μου άρεσαν όλα τα διηγήματα γιατί πρώτα ο κάθε συγγραφέας ανοίγει το σεντούκι των αναμνήσεων μοιράζοντας τες με τους αναγνώστες. Δεύτερο, γνωρίζει στους νεότερους πως ήταν κάποτε η Αθήνα. Ποια Αθήνα του αρέσει κι αν θα του άρεσε να μεταλλαχθεί. Οι αναγνώστες θα το κρίνουν κι εύχομαι να είναι τόσοι ώστε να γίνει και δεύτερη έκδοση. Καλοτάξιδο να είναι!