«Των φίλων μου, που πρέπει να τους κάμεις φίλους σου
κεντριά και δόντια τώρα τώρα είναι βγαλμένα·
με τον σκληρό τους μόχτο πρόκοψα αρχικά
και βέβαια μου ’θρεψε τον φόβο η δύναμή τους
μήπως με ξεθρονίσουν: για να τ’ αποφύγω
τους ξέκανα […]
Για τούτο Χάρη μου
τον νου σου, θερκοκέφαλους να τους απασχολείς
σε πόλεμο έξω· η δράση στο εξωτερικό
σβήνει τη μνήμη απ’ τα παλιά».

Τέτοια συμβουλεύει τον γιο και διάδοχό του ο ετοιμοθάνατος βασιλιάς Ερρίκος Δ΄, που η βασιλεία του και οι πόλεμοί του κατά των φεουδαρχόντων είναι το θέμα τούτου του έργου, που γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1597-1598.