Η Susan Sontag χαρακτήρισε τη νόσο «νυχτερινή ζώνη της ζωής». Όταν οι αγαπημένοι μας ασθενούν, ο κόσμος ρίχνεται στο σκοτάδι και την σύγχυση, το καθημερινό μας πρόγραμμα διαταράσσεται, κλονίζονται οι πιο βαθιές μας πεποιθήσεις. Η σύγχρονη επικράτεια της υπερορθολογικής βιοϊατρικής λίγη παρηγορία προσφέρει στις επιπτώσεις της νόσου στην εσωτερική ζωή μας. Το Έρωτας και Ασθένεια, με το να εξερευνά τον ρόλο της επιθυμίας στην ασθένεια, προσφέρει μιαν εναλλακτική: μια αντισυμβατική, βαθιά ανθρώπινη διερεύνηση του τι σημαίνει να ζεις με την ασθένεια και μέσα από την ασθένεια.
Όταν αντιμετωπίζουμε την ασθένεια, απαιτείται επιτακτικά κάτι πέρα από τις εξαιρετικά πολύτιμες προόδους της βιοϊατρικής στη θεραπεία και την πρόληψη. Η επιθυμία, με τις πολλές αμφιέσεις της, διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην ασθένειας, όπως μας δείχνει ο Μόρις. Συναισθήματα, όνειρα, και ιστορίες —ακόμα και το ειδύλλιο και ο ερωτισμός— διαμορφώνουν τα βιώματα των ασθενών και των φροντιστών. Η αντίληψή μας για τον κόσμο στον οποίο εισερχόμαστε μέσα από την ασθένεια —συχνά έναν κόσμο δριμύτατης οδύνης— διαμορφώνεται από την επιθυμία.
Καθώς γράφει εκκινώντας από την προσωπική του εμπειρία ως φροντιστή της συζύγου του, ο Μόρις ιστορεί το πώς η επιθυμία μπορεί να επιδεινώσει ή, με φροντίδα και μέριμνα, να μετριάσει το βαρύ άχθος της ασθένειας. Ανατρέχει σε μύθους, χρονικά, απομνημονεύματα, πίνακες ζωγραφικής, επιτελέσεις, και αφηγήματα προκειμένου, εξετάζοντάς τα διεξοδικά, να κατανοήσει το πώς η ασθένεια συνυφαίνεται με όλα όσα μας είναι εξόχως αγαπημένα και πολύτιμα. Αντλώντας από πολιτισμικές πηγές πολλών αιώνων και πολλών διαφορετικών μέσων, το Έρωτας και Ασθένεια μας τείνει το χέρι και μας συνοδεύει στην μακριά νύχτα της νόσου, δείχνοντάς μας πώς να ανακαλύψουμε δημιουργικές επιθυμίες εκεί όπου δεν δέσποζαν παρά μονάχα η απόγνωση και η ήττα.